عرضه این مدل در بازار کشورمان به سال 1361 باز می گردد و با بیش از 30 سال تولید می توان وانت مزدا را یکی از پر تقاضا ترین خودروهای تجاری درون کشور قلمداد کرد که در کمال تعجب برخلاف رقبایش با انتقاد چندانی نیز مواجه نبوده است. با این حال طی سال های اخیر و در پی تحریم های ظالمانه صنعت خودرو شاهد جایگزین شدن این وانت محبوب با مدل کارا هستیم که به نوعی از همان شاسی و پلت فرم مزدا بهره می برد اما با لوگوی اختصاصی بهمن و موتوری به عاریت گرفته شده از شاخه چینی میتسوبیشی روانه بازار شده است.

به محض نشستن پشت فرمان وانت کارا احتمالا حدود 40 سال تاریخچه تولید این خودرو برایتان مرور خواهد شد. طراحی کلی داشبورد براساس مدل اولیه فوق العاده ساده و اقتصادی و براساس پلاستیک خشک شکل گرفته است اما فرمان و برخی از ادوات داشبورد نظیر دسته راهنما و برف پاک کن کاملا متفاوت هستند و ظاهرا از توسط تامین کنندگان قطعات خط تولید سایپا تولید شده اند چرا که فرمان به شکل جالبی به خانواده ساینا و کوییک شباهت دارد. دکمه های زمخت در بخش مرکزی داشبورد که به کولر و بخاری مربوط هستند. درز بزرگ بین قطعات مختلف نظیر درب داشبورد و اضافه شدن خط برش های مربوط به جاگذاری ایربگ شاگرد به داشبورد از جمله مواردی هستند که به طراحی داشبورد مدل اولیه آسیب زده اند و حسن ختام این بخش نیز وجود ترمز دستی در سمت راست فرمان خودرو است که به شکل عجیب و غریبی با سایر قطعات کابین ناهماهنگ به نظر می رسد و شما را در یک آن به یاد خودروهای نیم قرن قبل می اندازد.

طبیعتا در نسخه های دوکابین مشکل آزاردهنده کوچکی فضای سرنشین جلوکمتر احساس می شود اما در عوض صندلی نیمکت مانند عقب برای سرنشینان ناراحت احساس می شود در نسخه های تک کابین هم کمبود فضای داخلی کاملا محسوس است.

با قریب به چهاردهه تولید حالا نقد طراحی وانت کارا نمی تواند محل چندانی از اعراب داشته باشد اما در توضیحی کوتاه می توان گفت که طراحی بسیار ساده و هماهنگ بخش های مختلف بدنه این خودرو که با استقاده از خطوط مستقیم و چراغ های مربعی و مستطیلی شکل گرفته است همچنان زیبا و چشم نواز جلوه می کند و نماد کاملی از طراحی ساده اما ماندگار است که علیرغم قدیمی شدن هنوز آزاردهنده نشده است. این درحالیست که طراحی خودروهای مدرن با وجود انواع و اقسام سپرها و جلوپنجره های اغراق شده و چراغ های نامتوازن به سرعت از مد می افتد و ناهماهنگی را فریاد می کشد.

امری که در خصوص خودروهای کلاسیک کمتر اتفای می افتد و البته که توصیف وانت کارا به عنوان یک وانت با ظاهر کلاسیک نیز به هیچ عنوان دور از انصاف نیست. البته متاسفانه باید تاکید کرد که مونتاژ بدنه به دقت صورت نگرفته و ناهماهنگی خط و خطوط قطعات مختلف و درزهای باز بین قطعات بدنه تا حد زیادی توی ذوق می زند. شاید مهمترین تفاوت ظاهری کارا نسبت به مزدا سری بی، فارغ از تفاوت در طراحی سپرها، طراحی مجدد جلوپنجره باشد که با بزرگتر شدن چراغ های جلو نیز همراه بوده است به شکلی که با حذف چراغ های راهنمای از روی سپر جلو، دو بخش مستطیلی باریک به یک سمت چراغ های مربعی مدل اولیه اضافه شده است و همین مساله نیز در کمال تعجب، تاثیری منفی را بر روی طراحی ساده و هماهنگ مدل اولیه به دنبال داشته است. همچنین تغییر رنگ رینگ فولادی چرخ ها به مشکی نیز تاثیر مثبتی به دنبال نداشته است اما خبر خوب آنکه با چند تغییر ساده مانند تعویض جلوپنجره، رینگ ها و کاستن از ارتفاع بیش از حد بلند بدنه می توان طراحی نوستالژیک و جذاب وانت مزدا سری بی را احیا کرد.

کارا از نظر بدنه و شاسی تفاوت خاصی با مزدا سری بی ندارد و تنها مجموعه موتور دولیتری قدیمی مزدا طی سالهای اخیر با یکی از موتورهای مهندسی شده توسط میتسوبیشی برای بازار چین جایگزین شده است که البته این جایگزینی شامل برخی از تغییرات فنی نظیر تعویض دسته موتورها و جانمایی اجزای مختلف نیز بوده که توسط مهندسان بهمن موتور به انجام رسیده است.

موتور 2.0 لیتری کارا که در واقع جایگزین موتور قبلی 1.7 لیتری (مشترک با آریسان) شده است، با توان 111 اسب بخار در دور موتور 5400 می تواند گشتاوری معادل 171 نیوتن متر را در حد فاصل دورهای 2000 الی 4500 دور بر دقیقه تولید نماید و با نسبت تراکم 9.5 به یک تا حد زیادی با بنزین موجود در کشور سازگاری دارد. تولید حداکثر گشتاور در دور موتور نسبتا پایین نیز بدین معناست که این پیشرانه سازگاری مناسبی با کاربری کارا به عنوان یک وانت دارد و برای حمل بارهای سنگین نیازی به رانندگی با دورموتورهای بالا نخواهید داشت. ترمزهای دیسکی جلو و کاسه ای عقب در کنار فنربندی شمش چرخ های عقب نیز از جمله دیگر مشخصات رایج در وانت بارهای داخلی است که در خصوص کارا نیز تفاوتی از این حیث وجود ندارد.

تجربه رانندگی

اگر تجربه راندن وانت مزدا سری بی را داشته باشید احتمالا با گذشت اولین دقایق پشت فرمان وانت کارا به هماهنگی موتور و گیربکس و در دسترس بودن گشتاور این خودرو نمره قبولی خواهید داد به شکلی که به عقیده بسیاری از رانندگان شتاب و قدرت این پیشرانه جدید از موتور اصلی مزدا ۲۰۰۰ بهتر است و در مورد دوام بلند مدت نیز به نظر می رسد که مشکل چندانی تا حدود یکصدهزار کیلومتر کارکرد وجود ندارد. به لطف وجود هیدرولیک فرمان از سفتی بیش از حد فرمان که پدیده رایجی در خودروهای وانت موجود در کشور است نیز اثر چندانی دیده نمی شود و تنها باید گفت که میزان صدای ورودی به کابین تا حدی آزاردهنده است و لزوم عایق کاری بهتر را یادآور می شود. وانت مزدا به طور کلی در مقایسه با زامیاد و حتی پیکان و آریسان وانتی نرم تلقی می شود و این مساله خوشبختانه در خصوص کارا هم به قوت خود باقی است هرچند که به نظر می رسد از کیفیت کمک فنرها در مقایسه با نسخه های اصلی کاسته شده است و به ظور کلی کیفیت فنی قطعات جلوبندی و موتور و گیربکس در مقایسه با کیفیت اصیل نسخه ژاپنی مزدا زمینه نگرانی مالکین را فراهم می آورد اما در عین حال ایراد فراگیری نیز که به شکل اپیدمی وجود داشته باشد در این خصوص دیده نمی شود. قدرت ترمزگیری در زمان خالی بودن خودرو از بار قابل قبول به نظر می رسد اما با اضافه شدن بار درخواهید یافت که ترمزها عملکرد چندان مطمنی ندارند و شاید بهتر باشد که از حمل بارهای بیش از ظرفیت مجاز خودداری شود.